Film Doctors

Konserwacja i restauracja filmu utożsamiana z kopiowaniem nie jest nowością. Jednakże w przeciągu kilkudziesięciu lat dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, praktyczne zastosowanie duplikacji uległo całkowitemu przeobrażeniu. Dotychczas zachowanie najstarszych filmów polegało na wykorzystaniu reprodukcyjności informacji zapisanych na materiale światłoczułym – kopiowaniu. Do takich działań, mniej lub bardziej udanych, możemy zaliczyć kopiowanie ręcznie kolorowanych filmów na czarno-białą bezpieczną taśmę, duplikację filmów w formacie 35mm na taśmy 16mm, czy zastąpienie pełnej klatki formatem Akademii, przystosowanym do aktualnych zasad projekcji. Po tego rodzaju praktykach „konserwatorskich” oryginalne materiały były zazwyczaj niszczone. Z kolei, odzyskanie utraconych, w wyniku tak agresywnej ingerencji, informacji mogło nastąpić tylko przy współudziale technologii cyfrowych. Po latach proces duplikacji został ulepszony i dzisiejsi archiwiści filmowi są świadomi faktu, iż możliwości jakie oferują analogowe procesy kopiowania mogą być niewystarczające.

Powstanie współczesnej kopii jest jednym z etapów przejściowych w „życiu” filmu, dlatego warto go przeprowadzić w zgodzie z estetycznymi i technicznymi założeniami, o których chcemy pisać, a także dyskutować na blogu projektu NitroFilm.

Zapraszamy!