MANIA – etap II digitalizacja

Tradycyjne kopiowanie analogowe jest procesem niedoskonałym. Zabiegi fotochemiczne mogą okazać się ryzykowne zwłaszcza w przypadku wyeksploatowanej, rozkładającej się taśmy nitro. Skurcz i obniżona elastyczność kopii filmu Mania. Historia pracownicy fabryki papierosów uniemożliwiły zastosowanie rozwiązań analogowych. 

Digitalizacja filmu w rozdzielczości 4K przebiegła w dwóch etapach. Najpierw taśma była skanowana w „suchej”, a następnie w ”mokrej” bramce, która dodatkowo zniwelowała rysy i drobne zadrapania, skracając tym samym czas prac restauratorskich. Techniczne własności skanera, przeznaczonego do cyfryzacji archiwalnych materiałów filmowych, umożliwiły bezpieczną digitalizację bardzo zniszczonego nośnika filmu Mania. Prędkość skanowania wynosiła 1 klatka filmowa na 2 sekundy. Dzięki kontroli szybkości transportu i naprężenia taśmy proces cyfryzacji był bezpieczny i mógł obejmować nawet bardzo uszkodzone fragmenty.  

Urządzenie skanuje pełną klatkę obrazu bez zniekształceń geometrycznych. Umożliwia duplikację niestandardowo położonej klatki filmowej oraz transport nietypowych otworów perforacji. Tolerancja nawet 3,5% skurczu podłoża umożliwia duplikację taśm, które od dawna nie mogły być wyświetlane, czy kopiowane. Dodatkowo skaner jest wyposażony w diodę elektroluminescencyjną (RGB LED), emitującą promieniowanie z zakresu światła widzialnego, ultrafioletowego i podczerwonego. Skanowania obrazu następuje w trzech oddzielnych kanałach: czerwonym, zielonym i niebieskim. Diody nie nagrzewają się i nie emitują szkodliwego dla materiału archiwalnego świetlnego widma.

Zdecydowaliśmy się na następujące parametry kodowania obrazu filmowego - DPX 10 bit log. DPX to bezstratny format pozwalający na zachowanie dużej ilości informacji o gęstości optycznej obrazu. Format jest szeroko stosowany w postprodukcji filmowej oraz dystrybucji cyfrowej. Jego jedyną wadą jest generowanie ogromnych plików danych. DPX opisuje gęstość optyczną każdego kanału w formacie 16 i 10 bitowym, liniowo i logarytmicznie, zachowując maksymalną ilość informacji o kolorze. O jego wiarygodności stanowi standard ANSI/SMPTE (268M-2003).