Mia Mara

Dziś opowiemy o kolejnej polskiej gwieździe, która zrobiła międzynarodową karierę filmową. Przed Wami – Mia Mara.

Na prawdę nazywała się Aleksandra Gudowicz. Urodziła się 1 sierpnia 1897 w Rydze. Jako nastoletnia dziewczyna wraz z rodziną przeniosła się do Warszawy. Za młodu była urzeczona karierą Marii Skłodowskiej-Curie, chciała iść w jej ślady i zostać chemiczką, jednak stało się inaczej. Zaczęła naukę tańca. Przez pewien czas była modelką w jednym z warszwskich domów mody. Wkrótce zainteresował się nią Aleksander Hertz, właściciel wytwórni filmowej Sfinks. Zaproponował jej rolę w filmie Wściekły rywal, w którym zagrała u boku Juliana Krzewińskiego i Józefa Węgrzyna. Na planie kolejnego filmu pt. Studenci spotkała się z Polą Negri, która także rozpoczęła swą karierę filmową w Sfinksie. W ciągu pół roku, na przełomie lat 1916 i 1917 Mia Mara zagrała w czterech polskich filmach w towarzystwie najwybitniejszych ówczesnych aktorów.

W 1917 roku Pola Negri, która zaczęła juz robić karierę w Niemczech, zaprosiła Mię Marę do Berlina i ułatwiła jej start w tamtejszym świecie filmowym. W Niemczech Mia Mara zmieniła pseudonim na Lya Mara. Jej pierwszym niemieckim filmem był Ballzauber zrealizowany już latem tego roku. Zaraz potem posypały się kolejne propozycje, Mara grała w kilku filmach rocznie. W 1918 roku wyszła za Fredericka Zelnika, producenta i współreżysera jej pierwszych filmów, który dwa lata później nazwal swoje studio filmowe Zelnik-Mara-Film GmbH. Lya Mara szybko stała się jedną z najwiekszych gwiazd niemieckiego kina, a ze swoim mężem stanowili jedną z najsławniejszych i najbardziej rozpoznawalnych niemieckich par. Brali aktywny udział w życiu publicznym, byli zapraszani na wiele ważnych uroczystości i imprez, a w swoim domu gościli wiele sławnych osobistości z towarzystwa. Od czasu przyjazdu do Berlina Lya Mara zagrała w ponad 50 filmach. Jej zdjęcia i fotosy drukowano na wielu pocztówkach, jej wizerunkiem ozdabiano opakowania i reklamy luksusowych artykułów takich jak bombonierki czy papierosy. W 1930 odbyła tournee po Ameryce. Jej karierę, przerwało nadejście epoki kina dźwiękowego. Podobnie jak wielu innych aktorów, Lya Mara nie umiała sie odnaleźć w zupełnie nowym typie aktorstwa. Ostatnim i jedynym jej dźwiekowym filmem był Jeder fragt nach Erika z 1931. W tym czasie Frederick Zelnik prowadził pierwszą w Niemczech firmę zajmującą się dubbingiem. Ponadto nadal produkował filmy, w których jednak jego żona nie brała już udziału. W 1933 roku, po dojściu faszystów do władzy, wyprowadzili się do Wielkiej Brytanii. W Anglii Zelnik wyprodukował jeszcze trzy filmy. Zmarł w 1950 roku Londynie. Po jego śmierci Mara zamieszkała w Szwajcarii, gdzie zmarła 10 lat później.