Soava Gallone

Ostatnio przypomnieliśmy polskie gwiazdy kina francuskiego i niemieckiego: Stacię Napierkowską i Mię Marę. Tym razem udamy się do Włoch. Bohaterką dzisiejszego artykułu jest Soava Gallone.

Naprawdę nazywała się Stanisława Winawerówna. Urodziła się w 1880 roku w Warszawie. Jej ojciec był prawnikiem, a matka tłumaczką. Ponadto Soava Gallone była bliską krewną pisarza Bruno Winawera. Po ukończeniu szkoły wyjechała do Paryża by studiować medycynę i muzykę. Kilka lat później przeprowadziła się do Włoch. W 1911 roku zaczęła występy sceniczne w tamtejszych teatrach. Zdobyła sympatię publiczności, wkrótce upomniała się o nią także X muza, a konkretnie jej przedstawiciel, włoski reżyser i aktor Carmine Gallone. To właśnie on reżyserował pierwsze filmy z udziałem przyszłej gwiazdy, która niedługo potem została tego żoną. W dwóch filmach grał u jej boku. Soava Gallone grała w kolejnych filmach swego męża i szybko zdobyła we Włoszech niemałą popularność.

W 1918 roku na ekrany wszedł film La storia di un peccato. Reżyserem był Carmine Gallone, a główną rolę grała nasza wspaniała rodaczka. Była to ekranizacja powieści Stefana Żeromskiego Dzieje grzechu. Film tak bardzo przypadł do gustu Żeromskiemu, że postanowił napisać specjalnie dla Gallone’ów scenariusz filmowy. Tak powstał scenariusz do filmu Wieczna fala, który jednak nie został zrealizowany. Równolegle z rozwojem kariery filmowej, nadal występowała w teatrze. Czarowała publiczność Rzymu, Mediolanu i Neapolu.

Podobnie jak wiele gwiazd kina niemego, Soava Gallone zakończyła karierę gdy nadeszła epoka kina dźwiękowego. Artyści, którzy celowali w pantomimie nie potrafili dopasować się do bardzo wówczas niedoskonałych pierwszych dźwiękowców, które wymagały zupełnie innych umiejętności. Jedynym filmem dźwiękowym, w którym zagrała Soava Gallone był Il segreto del dottore – włoska wersja filmu The Doctor’s Secret” (o jego polskiej wersji zatytułowanej Tajemnica lekarza pisaliśmy w artykule o polskich wersjach filmów zagranicznych). Gallone zagrała w nim główną rolę (w polskiej wersji kreowała ją Maria Gorczyńska). Był to jej ostatni film. Ogółem Soava gallone zagrała w 40 filmach niemych i jednym dźwiękowym.

Podobnie jak Pola Negri i Stacia Napierkowska, Soava Gallone nigdy nie zapomniała o swoich polskich korzeniach. Przez całe życie utrzymywała kontakty z Polską i Polakami, udzielała wywiadów dla polskiej prasy, przekładała literaturę włoską na język polski. Najprawdopodobniej to dzięki niej Carmine Gallone w 1928 roku nawiązał współpracę z polskim reżyserem i aktorem Wiktorem Biegańskim i wspólnie z nim nakręcił film Liebeshölle. Podczas II wojny światowej opiekowała sie polskimi artystami, którzy znaleźli się we Włoszech w ciężkiej sytuacji, m.in. dyrygentowi Grzegorzem Fitelbergiem czy aktorką i recytatorką Dorą Kalinówną. Dzięki jej pomocy Władysław Dan, kompozytor i założyciel słynnego Chóru Dana, został zatrudniony przez reżysera Mario Soldatiego i skomponował muzykę do jego filmu Tutto per la donna.
Soava Gallone, dziś już nieco przez nas zapomniana gwiazda włoskiego kina, zmarła 30 maja 1957 roku w Rzymie.