Polskie wersje językowe filmów zagranicznych

Jakiś czas temu pisaliśmy o pierwszych zagranicznych filmach w polskiej wersji językowej. Początkowo kręcono w różnych językach konferansjerkę w filmach rewiowych, potem w wykonaniu artystów z poszczególnych krajów uwieczniano także niektóre numery. W roku 1930 producenci filmowi zrobili kolejny krok naprzód i postanowili produkować dla odbiorców z różnych krajów całe filmy fabularne. W 1930 roku wytwórnia Paramount w swym studiu w Joinville pod Paryżem, zbudowanym specjalnie do realizacji filmów na rynek europejski, rozpoczęła realizację filmów fabularnych w poszczególnych wersjach językowych. Polegało to na wielokrotnym nagrywaniu w tych samych dekoracjach tego samego filmu przez kolejne ekipy filmowców i aktorów z różnych krajów, m.in. Danii, Finlandii, Szwecji, Węgier, Hiszpanii, Włoch, Francji, Czechosłowacji czy Polski. W latach 1930-1931 powstały w ten sposób filmy: Tajemnica lekarza, Głos serca, Kobieta, która się śmieje, Świat bez granic i Niebezpieczny raj. Reżyserem polskich wersji wszystkich filmów był znany i ceniony w Europie i USA Ryszard Ordyński, zaangażowano także najwybitniejszych artystów polskiej sceny i estrady, m.in. Marię Gorczyńską, Marię Malicką, Janinę Romanównę, Kazimierza Junoszę-Stępowskiego, Bogusława Samborskiego, Aleksandra Żabczyńskiego, Tadeusza Olszę i innych.

Polskie wersje filmów wytwórni Paramount

Niewątpliwą zaletą tych produkcji była scenografia konstruowana z niespotykanym u nas rozmachem. Szybko jednak zrezygnowano z tego sposobu kręcenia filmów. Z uwagi na płytką fabułę, brak lokalnych elementów i plenerów oraz znikomą adaptację i dostosowanie do publiczności poszczególnych krajów, filmy te nie cieszyły się popularnością ani wśród widzów, ani wśród krytyki. Taki system miał więcej wrogów niż zwolenników. Zarzucano mu, że jak tak dalej pójdzie, to widz nie będzie miał okazji obejrzenia światowych gwiazd i zetknięcia się z zagraniczną produkcją – będzie skazany na rodzimą wytwórczość filmową i ciasny krąg polskich aktorów i twórców.

W późniejszych latach tą metodą wyprodukowano jeszcze jeden film: Dyplomatyczna żona (Abenteuer in Warschau). Film nakręcono w 1937 roku w dwóch wersjach: niemieckiej i polskiej. Co ciekawe, dwie aktorki (Jadwiga Kenda i Mieczysława Ćwiklińska) grały te same role w obu wersjach. Niestety z polskiej wersji filmu zachował się tylko fragment zwiastunu: